Olsztyn
: 09 kwie 2011, 20:43
Na początek zamieszczam plan posterunku odgałęźnego Olsztyn – Sielska.
Tytuł wątku pozostawiam jako Olsztyn – myślę, że pojawią się tutaj z czasem jeszcze inne materiały
Wiele osób szczególnie młodych może nie wiedzieć o istnieniu tego posterunku który miał duże znaczenie w latach 1987-1988.
Do roku 1988 na liniach 353 i 216 był przejazd kolejowy kat. A w km 295,677 ( o ile dobrze pamiętam kilometracje ) przez 3 tory: dwa na szlaku Naterki - Olsztyn i jeden na szlaku Kortowo – Olsztyn ( obecnie Gągławki – Olsztyn ). Z uwagi ma tragiczną katastrofę, która miała miejsce na tym przejeździe w 1985 r. oraz koniczność zlikwidowania gigantycznych czasami korków na tym przejeździe – podjęto decyzję o budowie wiaduktu kolejowego w km 295,755 z przebudową ul. Sielskiej - co rozpoczęło się właśnie w 1987 r. Stosowana wówczas technologia budowy wiaduktów wymagała wykonywania robót bezpośrednio pod torami ( z zastosowaniem konstrukcji odciążających ), a nie było możliwości dłuższego zamknięcia połączeń z Olsztyna do Iławy lub Działdowa. Aby umożliwić budowę wiaduktu podjęto decyzję o budowie tymczasowego posterunku odgałęźnego właśnie w tym miejscu ( nazwa od nazwy ulicy ). Wbudowano pięć rozjazdów i stosowne semafory dzięki czemu można było w tym rejonie przejeżdżać na dowolne kierunki. Dyżurny ruchu z pulpitem nastawczym ( urządzenia przekaźnikowe ) „urzędował” w pomieszczeniu dróżnika przejazdowego. Pomieszczenie to było nieduże, ale jakoś „upchnięto” wszystkie urządzenia. Ciekawostką był fakt, że obok dyżurnego ruchu siedział również dróżnik przejazdowy dalej obsługując przejazd. Wtedy to były inne służby i z uwagi na dużą ilość pociągów oraz duży ruch samochodowy przyjęto takie rozwiązanie.
Tor nr 2 linii 353 był cały czas nieczynny - przerwany w miejscu budowy wiaduktu. Miało to również dobre strony, ponieważ w tym czasie na odcinku od budowanego wiaduktu do stacji Olsztyn Główny wykonano naprawę główną toru – całkowitą wymianę nawierzchni. Również tor ten służył jako tor roboczy po którym dowieziono część materiałów na budowę. Z pozostałych dwóch torów jeden cały czas był zamknięty a ruch pociągów do Działdowa i Iławy na odcinku Olsztyn Główny – przejazd obywał się tylko po jednym torze. Oczywiście były też zamknięcia kilkudziesięciogodzinne również i tego jedynego toru – było to na czas wbudowania przęseł wiaduktu i wtedy wprowadzano zastępczą komunikację autobusową.
Po zakończeniu robót w 1988 r. zlikwidowano przejazd oraz zdemontowano urządzenia, wybudowano rozjazdy i semafory.
W dniu dzisiejszym trudno odnaleźć jakiekolwiek ślady po tym posterunku.
Dołączam też skan schematu pulpitu nastawczego z tego posterunku.
Tytuł wątku pozostawiam jako Olsztyn – myślę, że pojawią się tutaj z czasem jeszcze inne materiały
Wiele osób szczególnie młodych może nie wiedzieć o istnieniu tego posterunku który miał duże znaczenie w latach 1987-1988.
Do roku 1988 na liniach 353 i 216 był przejazd kolejowy kat. A w km 295,677 ( o ile dobrze pamiętam kilometracje ) przez 3 tory: dwa na szlaku Naterki - Olsztyn i jeden na szlaku Kortowo – Olsztyn ( obecnie Gągławki – Olsztyn ). Z uwagi ma tragiczną katastrofę, która miała miejsce na tym przejeździe w 1985 r. oraz koniczność zlikwidowania gigantycznych czasami korków na tym przejeździe – podjęto decyzję o budowie wiaduktu kolejowego w km 295,755 z przebudową ul. Sielskiej - co rozpoczęło się właśnie w 1987 r. Stosowana wówczas technologia budowy wiaduktów wymagała wykonywania robót bezpośrednio pod torami ( z zastosowaniem konstrukcji odciążających ), a nie było możliwości dłuższego zamknięcia połączeń z Olsztyna do Iławy lub Działdowa. Aby umożliwić budowę wiaduktu podjęto decyzję o budowie tymczasowego posterunku odgałęźnego właśnie w tym miejscu ( nazwa od nazwy ulicy ). Wbudowano pięć rozjazdów i stosowne semafory dzięki czemu można było w tym rejonie przejeżdżać na dowolne kierunki. Dyżurny ruchu z pulpitem nastawczym ( urządzenia przekaźnikowe ) „urzędował” w pomieszczeniu dróżnika przejazdowego. Pomieszczenie to było nieduże, ale jakoś „upchnięto” wszystkie urządzenia. Ciekawostką był fakt, że obok dyżurnego ruchu siedział również dróżnik przejazdowy dalej obsługując przejazd. Wtedy to były inne służby i z uwagi na dużą ilość pociągów oraz duży ruch samochodowy przyjęto takie rozwiązanie.
Tor nr 2 linii 353 był cały czas nieczynny - przerwany w miejscu budowy wiaduktu. Miało to również dobre strony, ponieważ w tym czasie na odcinku od budowanego wiaduktu do stacji Olsztyn Główny wykonano naprawę główną toru – całkowitą wymianę nawierzchni. Również tor ten służył jako tor roboczy po którym dowieziono część materiałów na budowę. Z pozostałych dwóch torów jeden cały czas był zamknięty a ruch pociągów do Działdowa i Iławy na odcinku Olsztyn Główny – przejazd obywał się tylko po jednym torze. Oczywiście były też zamknięcia kilkudziesięciogodzinne również i tego jedynego toru – było to na czas wbudowania przęseł wiaduktu i wtedy wprowadzano zastępczą komunikację autobusową.
Po zakończeniu robót w 1988 r. zlikwidowano przejazd oraz zdemontowano urządzenia, wybudowano rozjazdy i semafory.
W dniu dzisiejszym trudno odnaleźć jakiekolwiek ślady po tym posterunku.
Dołączam też skan schematu pulpitu nastawczego z tego posterunku.