Dziś jednak było jakby bardziej optymistycznie. Słonko przyjemnie przygrzewało, a żółto - niebieska lokomotywa serii SU42 dzielnie prowadziła jeden bezprzedziałowy wagon Bh (niestety, nie był to "ryflak"...). W wagonie ponad 25 osób, w tym przynajmniej dwóch kolejarzy, korzystających z taryfowej ulgi... Gdyby kurs był realizowany autobusem szynowym, bilans ekonomiczny pociągu 9130 mógłby być znośny. W przypadku "pekapebusu" wypadł zapewnie gorzej.
Pierwszy przystanek: Elbląg Zdrój. Dosiada się siedmiu podróżnych. Za Zdrojem manewrująca ze sporym składem Eaosów przemysłowa SM25. Następnie mijamy ładownię wojskową z rampą czołowo-boczną. Wzdłuż toru cały czas biegnie droga. W którymś momencie rozpoczynamy wyścig z ciągnikiem rolnicznym, który jakimś cudem udaje się wygrać. W Rubnie wymiana zerowa. Podobnie w Jagodnej, gdzie widać pozostałości drugiego toru i placu ładunkowego. Za Jagodną stukanie kół staje się mocno nieregularne. Najwyraźniej mieszane są różne typy szyn. W Kamiennicy Elbląskiej wreszcie ktoś wsiada. Dokładniej jedna osoba. Dwie wysiadają. W wagonie dopiero teraz robi się ciepło. Za to słoneczko chowa się za chmurki i tego dnia już więcej nie zaświeci. W Nadbrzeżu bezruch, podziwiam natomiast cegielnię i wystawę taboru wąskotorowego. Jest jakaś WLs-ka z czterema kolebami wypełnionymi cegłą, dodatkowo stoją też dwie koleby na podestach. W Suchaczu wysiada dwoje podróżnych. Wjeżdżamy na bardzo ciekawy odcinek. Najpierw cegielnia, a przy niej ładownia ze śladem mijanki, potem kolejna hala z czerwonej cegły i zachowana mijanka. Następnie przepiękne rancho, za nim jeszcze jedna cegielnia i ślad ładowni. Za Kadynami (bilans: minus jeden) wjeżdżamy na śliczny odcinek z panoramą wysoczyzny. Minięcie pozostałości jednkomorowej tarczy ostrzegawczej, a potem unieważnionego semafora wjazdowego oznacza ni mniej ni więcej tylko to, że dotarliśmy do uskokowej mijanki w Tolkmicku, pełniącej obecnie rolę jedynie przystanku osobowego. Trzy tory i sporo złomu pod pięknym dworcem. Ruszamy, a po minięciu przejazdu kolejowego bohaterska SU42 staje do drugiego wyścigu: z krótkonogim jamniczkiem. Gdyby nie to, że pies się męczy, a silnik diesla - nie, niechybnie zaznalibyśmy goryczy porażki... Pociąg zbliża się do Zalewu. Nawierzchnia w tej okolicy fatalna: momentami rzuca nas, jak ziemniakami. Mijamy kamień ofiarny, pełniący też rolę miernika poziomu wody. Dziś woda wysoka. Na przystanku Święty Kamień dosiada się jeden pasażer. We Fromborku przepiękna katedra kontrastuje z ohydnym dworcem. Za Fromborkiem oddalamy się od Zalewu Wiślanego. Słychać dudnienie mostu na rzece Bauda, a tuż za nim, gdzieś pod nasypem, widać ukryty w lesie, samotny grób. Może by tak dodatkowy przystanek 1. i 2. listopada? Po prawej stronie pojawia się droga, która przetnie nasz tor na przejeździe kategorii B, osłanianym starymi, kratowymi półrogatkami... Jeszcze tylko Stępień i już jesteśmy w Bramie. Wcześniej bocznica do jednostki. Za Bramą najpierw dwa ruchliwe przejazdy, niegdyś strzeżone, potem kładka dla pieszych, potem most kratowy na Pasłęce. Z prawej strony widać Ostbahn, a następnie: przyszły IC-bahn...
Pora na przesiadkę.
W Braniewie stoi już SU42 ze składem Bd + Bh. Wsiadam do "bonanzy", gdyż pulman jest zajętym przez rezerwistów. Ale jeszcze fajniej wygląda stojący po drugiej stronie peronu "nadzalewiak" z jednym wagonem wypełnionym świeżo upieczonymi cywilami. W moim wagonie pojawia się patrol SOK i patrol żołnierski. Aż strach się bać. W dodatku zimno. Coś "Canterpillar" nie daje sobie rady z ogrzewaniem składu... Odjaaaaaazd!!! Wjeżdżamy na linię do Gutkowa. Wiadukt nad "berlinką" miniemy przy ograniczeniu. Przystanek Grodzie, potem Jarzębiec z pompą ręczną na podwórku przy peronie. Przez prawe okno widać stado dziesięciu saren, które wspaniale wygląda na tle zaśnieżonego wzgórza. Za Wysoką mechanik kilka razy podaje przemienne Rp1: wysokie i niskie. Myślę: co się dzieje? Ahhhhh, to znowu sarenki... Za oknem już mroczno. Przed Żugieniem nie czuję ograniczenia, które pamiętam z ostatniej jazdy szynobusem w grudniu. Czyżby efekt omawianej na Forum działalności drogowców? Możliwe, wszak w Pieniężnie widać skład betonowych podkładów. Henrykowo z pozostałościami drugiego toru, potem pierwsza samoczynna sygnalizacja przejazdowa, wreszcie... zwolnienie przed Ornetą. Wzdłuż toru ułożone prostopadle podkłady betonowe. Bingo! Tu drogowcy "robią"! Konduktor sprawdza mi bilet. Bierze go do ręki i stwierdza odkrywczo: "Pan mi dał bilet z Gdańska do Olsztyna". Potwierdzam. Konduktor udał, że nie słyszy. "Przepraszam, ale to bilet z Gdańska". Potwierdzam drugi raz. Konduktor: "Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah! To tamtędy Pan przyjechał. Ładne kółeczko!". Potwierdzam po raz trzeci i uśmiecham się do Konduktora, notabene ze wzajemnością. Orneta faktycznie zapchana wagonami mieszkalnymi. Zapomniałem napisać, że stały one również w Braniewie. Czekamy na pociąg z przeciwka, który przyjeżdża przed czasem. Ale numer: SU45 i pięć wagonów. Najpierw dwie zamknięte dwójki (wygaszone), potem ważna "jedynka" (żadnej informacji o zdeklasowaniu wagonu, mimo to sądzę, że jednak chyba "dwója"), potem dwie następne "dwójki".
Pociągi rozjeżdżają się, jest już zupełnie ciemno. Dalsza jazda mija spokojnie, a moją uwagę zwracają leżące obok toru betonowe podkłady przed Bukwałdem. Niedużo, ale jednak... IC Berlin - Kalinigrad coraz bliżej...
Pozdrawiam!
PS: Przepraszam, jeśli relacja jest miejscami chaotyczna, ale pisałem na szybko. Teraz wracam do matmy...
Adam miał "kolejowego nosa" i chyba podświadomie (?) wyczuł fakt istnienia przystanku za mostem na Baudzie. He, he, nie wiem co na to zwolenicy reinkarnacji czy innych wcieleń. 
