Tor Koepkego

[MajkelB1]

Witam Panie i Panow!

Tor Koepkego - coz to takiego i czemu sluzy? Wiem, ze bylo takie cos na stacji Gdynia Wielki Kack. Z gory dziekuje fachowcom za odpowiedz.
Pozdr. MichalB

[Sebastian Marszał]

Opisywał ten tor w jednym ze Światów Kolei Pan Leszek Lewiński.

[Leszek Lewiński]

Wiem, ze bylo takie cos na stacji Gdynia Wielki Kack.

Nie. "Takie coś" było na stacji Gdynia Główna (wówczas jeszcze Osobowa), na torze prowadzącym z GO do GPA (tzw. łącznica kościerska).

[Sebastian Marszał]

Podaje lekturę to Świat Kolei 3/2002 artykuł Pana Leszka Lewińskiego Piaskowe tory ochronne inż Kopcke'go

[feyg]

Claus Koepcke

Klaus Köpcke wird 1831 in Borstel im damaligen Königreich Hannover geboren.
(Der Ortsname läßt sich nicht eindeutig zuordnen, auf dem (ehem.) hannoverschen Territorium gibt es mehrere Ortschaften mit diesem Namen.)
Nach dem Studium an der Polytechnischen Schule in Hannover (und dem 1. Staatsexamen) arbeitet er zunächst im damals hannoverschen Harburg an der Elbe (i.e. Hamburg-Harburg), hauptsächlich an Hafen- bzw. Speicherbauten. Nach dem 2. Staatsexamen findet er Beschäftigung in Geestemünde beim Bau des Hafens und der Hafenbahn. 1863 wechselt er zur Generaldirektion der Königlich Hannoverschen Staatsbahnen, zunächst als "Hilfsarbeiter" (zeitgenössische Dienstbezeichnung) und seit 1865 als Bauinspektor. 1868 kommt er im Range eines Regierungsrates zum Technischen Büro des Preußischen Handelsministeriums. Nach nur etwa sechs Monaten in Berlin wird er als Professor für Wasser-, Straßen- und Eisenbahnbau an die Technische Hochschule Dresden berufen. 1872 wechselt Köpcke erneut seinen Arbeitsplatz, allerdings zum letzten Male: Für rund drei Jahrzehnte arbeitet er im Range eines "Geheimen Finanzrates" als Vortragender Rat im Sächsischen Finanzministerium, wo er maßgebenden Einfluß auf die Entwicklung des sächsischen Eisenbahnwesens ausüben kann.

Technische Entwicklungen:
Köpcke empfiehlt als erster die Verwendung von Wälzgelenken ("Gelenkquadern") bei steinernen Brücken. Ebenso setzt er sich für die Konstruktion von Federgelenken bei eisernen Brücken ein. Seine Untersuchungen über die Schwingungserscheinungen bei Brückenträgern führen ihn zu praktischen Vorschlägen für sog. "Brückenbremsen". Ähnliches erarbeitet er für Glockenstühle.
Auf dem Gebiet des Eisenbahnbaus gibt er wichtige Impulse für den Ausbau der sächsischen Schmalspurbahnen durch seine Empfehlungen zu vereinfachten Bauarten und Betriebsregeln, außerdem führt er die Benutzung von Gefällegleisen im Verschiebebetrieb ein. Er erhält ein Patent auf die Anlage von Sandgleisen zur Bremsung von Zügen und arbeitet über die zwangsläufige Führung von Eisenbahnfahrzeugen im Gleis. Seine universellen Interessen bringen ihn auch zu Überlegungen zu Schutzvorrichtungen beim Theaterbau und zur zweckmäßigen Höhe von Straßenlaternen.

Auszeichnungen und Ehrentitel:
1893: Geheimer Rat
1901: Dr.-Ing. E.h. der Technischen Hochschule Hannover
28.10.1911: Wirklicher Geheimer Rat, "Exzellenz"


zum Seitenanfang

Werk:

a) gebautes

Neubau der Straßen- und Eisenbahn-Elbbrücke Riesa,
drei Parabel-Fachwerkträger aus Schweißeisen, größte Konstruktionshöhe 42,64 m, größte lichte Weite 97,40 m,
Pfeiler aus Stampfbeton und mit Sandstein verkleidet,
errichtet 1876-1878

Eisenbahnbrücke über das Oschütztal bei Weida (Sa.)
parallelgurtige Eisenfachwerkträger, z.T. auf Pendelstützen gelagert
fertiggestellt 1883

Markersbacher Viadukt bei Mittweida (Erzgeb.)
Gerüstpfeiler-Brücke in Eisenfachwerk
errichtet 1888-1889

in Zusammenarbeit mit Hans Manfred Krüger
"König-Albert-Brücke", nach 1918: "Loschwitzer Brücke", im Volksmund: "Blaues Wunder"
Straßenbrücke über die Elbe in Dresden-Blasewitz bzw. -Loschwitz
konstruktiv ausgebildet als Auslegerbrücke in Eisenfachwerk
Köpcke selbst bezeichnete seinen Entwurf - eigentlich falsch - als "steife Hängebrücke",
tatsächlich haben die Auslegerträger eine Form, die eher an moderne Hängebrücken bzw. Schrägseilbrücken erinnert.
nach langjähriger Vorplanung errichtet 1891-1893 (eröffnet am 15.07.1893)

in Zusammenarbeit mit Hans Manfred Krüger
Eisenbahn-Elbbrücke (auch gen. "Eisenbahn-Marienbrücke"),
mehrgleisige Eisenbahnbrücke über die Elbe in Dresden,
konstruktiv ausgebildet als Balkenbrücke mit künstlicher Gurtspannung(?) bzw. Fachwerkbogenbrücke,
größte Spannweite 66,50 m,
errichtet 1896-1901


b) geschriebenes

Konstruktion einer steifen Hängebrücke.
in:
?, 1860 / 1861

Über den Bau eiserner Brücken.
in:
?, 1864

Über Hängebrücken mit drei Gelenken.
in:
Zeitschrift des Architekten- und Ingenieurvereins Hannover 1888,

Link

[Piotr Janik]

[quote="Oczywiście w Google jest również jest opcja "Zaproponuj lepsze tłumaczenie" . A tymczasem śmiało jedziemy z tym, co feyg"]Klaus będzie Köpcke Borstel w 1831 roku w Hanowerze następnie Królestwa urodził.
(Nazwa nie może być jednoznacznie przypisany do (byłych) Hanower terytorium, istnieje kilka miejscowości o tej nazwie.)
Po studiach na Politechnice School w Hanowerze (1 i państwa), pracuje po raz pierwszy w Hanowerze w Harburg na Łabie (on Hamburg-Harburg), głównie w budynkach portu lub przechowywania. Po 2-gim Geestemünde stwierdzi, że stan zatrudnienia w budowie portu i do portu kolejowego. 1863 roku przeniósł się do Dyrekcji Generalnej z King's Hanoweru Koleje Państwowe, jako pierwszy "robotników" (współczesna nazwa usługi), a od 1865 jako Bauinspektor. 1868 roku znajduje się w zasięgu rząd Rady w sprawie technicznych urzędu pruskiego Ministerstwa Handlu. Po zaledwie sześć miesięcy temu w Berlinie, jest profesorem wody, budownictwo drogowe i kolejowe na Uniwersytet Techniczny w Dreźnie powołanie. 1872 Köpcke zmiany pracy ponownie, ale po raz ostatni: Do około trzech lat pracował w rankingu o "tajnych finansowych Rady", jak głośników Rady w Saksońskie Ministerstwo Finansów, gdzie autorytatywny wpływ na rozwój przemysłu saksońskiego kolejowych spraw.
G-y techniczny:
Köpcke zaleca jako pierwsze użycie Wälzgelenken (wspólne bloki) na mosty kamienne. Podobnie jest na budowę stawów w żelaznych mostów Na wiosnę. Jego badania zjawisk drgań mostu w trybach doprowadzić go do praktycznych propozycji dla tzw "most hamulców." Podobne roboty w zakresie belfries.
W dziedzinie budownictwa kolejowego, on daje ważny impuls dla rozwoju saksońskiego grubość kolei poprzez swoje zalecenia w sprawie uproszczonych wzorów i zasady działania, on również prowadzi do wykorzystania luki w Verschiebebetrieb Na tory. On otrzymał patent na system piasku utwory do hamowania pociągów i działa poprzez nieuniknione kierownictwu pojazdów szynowych w torze. Jego zainteresowania także powszechnych wprowadzają go do refleksji na temat osłon na teatr i odpowiedniej ilości światła uliczne.
Auszeichnun g s i tytułów honorowych:
1893: Tajna Rada
1901: Dr.-Ing. Eh Technicznego Uniwersytetu w Hanowerze
28.10.1911: Real Secret Rady, "doskonałości"
Początek strony

Roślina:
a) g ebautes
Budowa nowych dróg i mostów kolejowych Riesa,
trzy paraboliczne kratownica z spawania żeliwa, największa budowa wysokość 42,64 m, największa średnica 97,40 m,
Od szermuje betonu filarów i piaskowca platerowane,
zbudowany 1876-1878
Mostu kolejowego nad Oschütztal w Weida (So.)
parallelgurtige żelaza kratownica, niektóre rekwizyty przechowywane na wahadłowych
zakończona w 1883
Bacher markera Wiadukt Mittweida (Erzgeb.)
Rusztowania filaru żelaza kratownica mostu
zbudowany 1888-1889
we współpracy z Hansem Manfred Kruger
"Król Albert Bridge", po 1918 roku: "Loschwitzer Bridge", w macierzysty: "Blue Wonder"
Budowy mostu drogowego na Łaby w Dreźnie-Blasewitz lub Loschwitz
konstruktywnie wyszkolonych jako boom w żelazo kratownica mostu
Köpcke sam opisane swój projekt - bardzo złe - jako "sztywne zawieszenie most"
w rzeczywistości, boom decydentów w formie, która zazwyczaj nowoczesne zawieszenie i mosty kablowe przypomina.
Po wielu latach wstępnego projektowania zbudowany 1891-1893 (otwarty na 15.07.1893)
we współpracy z Hansem Manfred Kruger
Most kolejowy (również "szyna-Marie most")
multi mostu kolejowego nad Łaby w Dreźnie,
konstruktywnie wyszkolonych jako dźwigar mostu ze sztucznym Gurtspannung (?) i trussed Arch,
Najdłuższy span 66,50 m,
zbudowany 1896-1901
b) g eschriebenes
Budowa mostu sztywność zawieszenia.
w:
?, 1860 / 1861
O budowie mostów z żelaza.
w:
?, 1864
W sprawie zawieszenia mosty z trzech stawów.
w:
Journal of Architects i Stowarzyszenia Inżynierów Hanower 1888,
[/quote]
Patrzę na pogrubienie u feyg'a i nie mogę uwierzyć: chodziło o to jedno zdanie?
Ponieważ przy okazji feyg brutalnie i demonstracyjnie podeptał moje prawa analfabety, ja mam propozycję, żeby do profilu wprowadzono punkt: "gdzie służył Twój dziadek?" Obowiązkowo dla Europejczyków z trójmiejskiego tygla kulturowego, co Szadowskiego Jana Nepomucena ducha nie czujo, wierszy Kajki nie czytajo!

[lyck]

Patrzę na pogrubienie u feyg'a i nie mogę uwierzyć: chodziło o to jedno zdanie?
Ponieważ przy okazji feyg brutalnie i demonstracyjnie podeptał moje prawa analfabety, ja mam propozycję, żeby do profilu wprowadzono punkt: "gdzie służył Twój dziadek?" Obowiązkowo dla Europejczyków z trójmiejskiego tygla kulturowego, co Szadowskiego Jana Nepomucena ducha nie czujo, wierszy Kajki nie czytajo!

o Bosz... , Piotrze proszę nie nakręcaj cudzych zwojów mózgowych, bo wyjdą cewki i izolacja pójdzie... Mieszanie pomorskiego podejścia do podpisania Volkslisty (czyli bycia folksdojczem 4 klasy, bo inaczej obóz konc.) z podejściem warszawsko-gubernianym (czyli pogardą do każdego kto ją podpisał) mija się z celem. To 2 światy. Gauleiter Forster chciał mieć w krótkim czasie maksymalnie duży odsetek niemieckiej ludności w swojej pomorskiej prowincji i nie przeszkadzało mu że będą to przefarbowani Polacy-wcześniej poddani kajzera. Jak ktoś nie pochodził z Pomorza to go wysiedlano do GG - stąd wzięły się m.in. masowe wysiedlenia w Gdyni. Odpowiednik Forstera w poznańskim, niejaki Arthur Greiser zachował się inaczej. Nie zniemczał miejscowych Polaków przy pomocy Volkslisty, a od razu ich wypędzał do GG. Generalna Gubernia ze stolicą w Krakowie stała się czymś w rodzaju śmietnika/rezerwatu na nieporządane grupy ludności terenów wcielonych do rzeszy i to mimo sprzeciwu gubernatora Franka. Te różne podejścia lokalnych kacyków do Polaków miały taki skutek, że większość Kaszubów miała mężczyzn w Wehrmachcie, a wśród Wielkopolan był ich znikomy odsetek. Ale kto by tam przejmował się takimi niuansami po wojnie... po 1945 r. do łbów wbito, że każdy folksdojcz był nim z własnego wyboru, a słowo kojarzyło się wyłącznie z najgorszą kanalią. Ten peerelowski czarno-biały stereotyp podchwyciła pewna partia w wyborach z 2005 r. i zręcznie wykorzystała antyniemieckie fobie uśpione głównie u wyborców środkowej i wschodniej Polski - czyli terenów okupacyjnej GG. Pamięć mieszkanców byłej GG i pamięć mieszkańców niegdyś pruskiego Pomorza - to różne pamięci. Jeżeli ktoś nie wierzy, to niech poczyta:
http://forum.eksploracja.pl/viewtopic.php?f=7&t=6941
http://forum.eksploracja.pl/viewtopic.p ... 769#p63769
http://www.polityka.pl/kto-ty-jestes-ni ... ,165983,1/
Po wojnie był monopol na guberniane podejście do folksdojczów. Wbito je do głowy na tyle skutecznie, że do dziś można nim manipulować w doraźnej walce politycznej... Kajkę warto znać, ale czy Kajka pomoże jak nie ma co włożyć do garnka? Łatwo osądzac z dzisiejszego punktu widzenia, odległego o lata świetlne od wojennej rzeczywistości...

[feyg]

Ponieważ przy okazji feyg brutalnie i demonstracyjnie podeptał moje prawa analfabety, ja mam propozycję, żeby do profilu wprowadzono punkt: "gdzie służył Twój dziadek?" Obowiązkowo dla Europejczyków z trójmiejskiego tygla kulturowego, co Szadowskiego Jana Nepomucena ducha nie czujo, wierszy Kajki nie czytajo!

Jako rodowity gdynianin o niepolskim nazwisku informuję że jeden z moich dziadków, ten po którym noszę nazwisko (dla niezorientowanych trzy pierwsze litery nicku), bronił Warszawy w 1939 a w czasie wojny nosił worki w gdyńskim porcie, drugi dziadek w 1937 przeszedł przeszkolenie w Korpusie Ochrony Pogranicza na Wileńszczyźnie i na całe szczęście po wejściu Rosjan dał nogę...

Fragment zdjęcia zbiorowego przed budynkiem Kompanii Szkolnej Strzeleckiej KOP w ????

A co do cytatu to przyjmij moje przeprosiny, postaram się następnym razem pohamować swoje germanizacyjne zapędy

[Piotr Janik]

Feyg! Mnie się to bardzo podoba i ja też chcę. Zwłaszcza, że Dziad Feliks, po którym noszę nazwisko do 1939 r. mieszkał w Gdyni przy ul. Morskiej, został zmobilizowany jako podchorąży rezerwy a potem prosto z Oksywia wyjechał na kilka lat do Neubrandenburg (Stalag IIA), by w 1945 pojawić się w Warzywodzie. Na zdjęciu stoi na pierwszym planie, wsparty oburącz o karabin.

Ale nie chcę też lekceważyć lycka. Nie wolno, nie warto, nie wypada:
Nie liczyłem na to, Piotrze, że na głos mojego aerofonu z kory wierzbowej w odpowiedzi zabrzmi symfonia na dzwony rurowe. Jedyne, czym mógłbym godnie zareagować, to warszawsko-guberniana Rota ale teraz już naprawdę się boję... Zaintonuję raczej Hymn VD, znany także od pierwszych słów "Gdy w garnku, miast jajka, gotował się Kajka" oraz zmianę proponowanego w profilu pytania, na: "jak Twój Dziadek motywował podpisanie volkslisty?" Pozostanie już tylko ustalić, komu przyznamy większe prawo do wklejania strony tekstu w języku europejskim bez jednego słowa komentarza w języku środkowowschodnioeuropejskim: tym z Pomorza, czy tym z GG – i dlaczego?

Pax Nobiscum and Happy New Year!